Stelligheid en tolerantie

Wat niet wegneemt dat wie zich in een openbare discussie stort waagt ook tegen een stootje moet kunnen. Een debat, zeker het politieke, is geen wiskundeles. Als je iets krachtig verkondigt moet je het kunnen verdragen daar scherp op aangevallen te worden. Dat klinkt logisch maar stelligheid en tolerantie komen in het wild slecht zelden in gecombineerd voor. Sterker: Personen die graag scherp aanvallen zijn vaak heel snel gekwetst als ze zelf aangesproken worden. [bron]

Zegt Francisco van Jole, in een reactie (inclusief grammaticale fout) op de generaliserende en beledigende uitspraken van Beatrix, een toespraak die Jolo zelf trouwens ziet als een goedkeuring (sic!) van zijn website JOOP.nl.

Hij doelt zelf natuurlijk niet op de stelligheid en intolerantie tegenover niet-links denkenden zoals de linkse kerk die decennialang over Nederland heeft uitgekostst. Het interview met Janmaat is daar een sprekend voorbeeld van. Nee, Jolo doelt natuurlijk op de boze rechtse reagurende burgerluitjes; overigens zijn rechts, boos, reaguurder en burgerluitjes voor linkse kerkgangers allemaal synoniemen. En Jolo doelt natuurlijk op de politici van de PVV.

Om de stuitende hypocrisie van de Jolo Menschen te illustreren herinner ik nog even aan een recente, nogal stellige uitspraak van Jolo zelf:

wij denken wel dat de waarheid vaker bij links ligt [bron]

Last but not least herinneren we ook nog graag even aan de moeder aller beledigende reaguursels: