Kleinburgers

Berichten wij vandaag voor de uitzondering nog een keertje over het geriatrische gerochel uit de marges van het islamofiele linksweb. Inderdaad, vanaf het weblogje van scheidend senielator Anja Meulenbelt.

want ik hoor bij de groep mensen die met enige verbijstering kijkt naar wat er allemaal in dit land aan de hand is en probeert dat te begrijpen. Absoluut zeker is dat ik eens, jong en links, de wereld overzichtelijker vond. Je had ons, een soort van links met onderling grote diversiteit, veel verschillende doelen, en interessante en heftige ruzies, en je had het rechtse establishment. Die moesten dringend veranderen, daar waren we het over eens. Nu ik oud en links ben, zou ik terugkijkend nog wel enige nuances aan willen brengen in die visie van toen, maar niet veel, eerlijk gezegd. Ik ben erg trouw gebleven aan mijn principes, alleen, de wereld om me heen is ondertussen nogal veranderd. […] Ik constateer dat het niet alleen de angstige kleinburger is die een vorm van emancipatie ziet in die aansluiting bij de rancuneleer van populistisch rechts, maar, verontrustend, ook een deel van de intelligentia die ik voor intelligenter had gehouden. Ik zie dat een te groot deel van de bevolking zich aan laat praten dat ‘onze beschaving’ bedreigd wordt door al die ‘buitenlanders’, zonder te merken dat zij het zelf zijn die onze beschaving afbreken waar we bij staan. En ik zie merkwaardige nieuwe bondgenootschappen ontstaan. Waren vrouwenemancipatie en homorechten eens een verworvenheid van links, ons zeker niet aan komen waaien laat staan een automatisch gevolg van ‘de Verlichting’, nu zijn die gekaapt door rechts, als stok om de islamitische hond mee te slaan, die qua emancipatie te veel bij ‘ons’ achter zouden blijven. En behalve dat lijkt elke bewustwording over racisme en antisemitisme als mechanismen die zo over te plaatsen zijn op andere minderheden in rook opgegaan te zijn, nu een deel van de bevolking zich verschuilt achter het eufemisme ‘islamkritiek moet kunnen’. [bron]

Was getekend, Anja Meulenbelt.

De Anja Meulenbelt zoals we haar kennen. Denigrerend over de burgers die het durven een andere kijk op de samenleving te hebben dan zij zelf heeft. Dat zijn angstige kleinburgers. Dat die burgers het decennia lang bij het juist eind blijken te hebben gehad wat betreft bijvoorbeeld de immigratie en integratie wil Anja niet weten. En als politiek rechts de politiek leemte invult op het gebied van vrouwenrechten en homo emancipatie, omdat links het te druk heeft met het knuffelen van de moslims, het beperken van de vrijheid van meningsuiting om moslims te beschermen tegen kritiek (die ze zelf jarenlang in veel grovere bewoordingen heeft geuit bv. christenen) en het bagatelliseren van het geweld van Marokkaanse straatterroristen tegen homo’s en lesbiennes, dan spreekt Anja over het kapen van de emancipatiegedachte. Anja, die jarenlang anderen heeft zitten vertellen wat ze wel en niet moeten. Die als lid van de vrouwenbeweging jarenlang de Nederlandse vrouwen liefst met de zweep tot emancipatie had willen dwingen en nu met terugwerkende kracht de vrouwenemancipatie claimt. Die Anja, die voortdurend praat over moslims alsof het de nieuwe wilden zijn  die niet zonder haar persoonlijke bescherming kunnen, die vindt nu dat moslims geen emancipatie en verlichting nodig hebben:

Eens, het lijkt lang geleden, had mijn uitgever van toen mij alvast op de lijst van sprekers opgegeven die iets mochten gaan zeggen in de Balie op de stelling dat de islam een Voltaire nodig had. Of hij helemaal belazerd was, zei ik iets beleefder, en ging niet. Ik was helemaal niet van plan om de moslims te gaan vertellen wat ze nodig hadden.

En ze sluit af met haar favorieten citaat van Buruma:

En meer: vrijheid, in een liberale democratie betekent marchanderen, of om het op zijn Cohens te zeggen: de boel bij elkaar houden. De vrijheid van meningsuiting is nooit onbegrensd.

Mooi was die tijd dat de linkse elite het monopolie op Het Vrije Woord had, he Anja?