![[ MARGINAAL weblog IN DE MARGE ]](https://therealshowstopper.files.wordpress.com/2011/06/duinfp.jpg)
Maar de inkt van het document is nog niet droog of gezagsondermijnende en antidemocratische krachten verschijnen uit hun holen. Zo laat het Openbaar Ministerie (!) weten zijn vervolgingsbeleid jegens krakers niet te zullen wijzigen, ondanks de nieuwe antikraakwet. Het OM wil niet ’ontruimen voor leegstand’, een mooie politieke leus die tijdens een kraakspreekuur moet zijn verzonnen. Bovendien vindt het OM ontruimen door de mobiele eenheid ’erg duur’.
Boevenvangen is ook duur, zullen we er niet beter mee kunnen stoppen? In Utrecht heeft de gemeenteraad een GroenLinkse motie (gesteund door SP, D66, Leefbaar en PvdA) aangenomen die oproept om de nieuwe wet te negeren: Kraken dient en diende een maatschappelijk en sociaal belang, zegt GL. Van het OM tot aan de Utrechtse raad is het signaal duidelijk: wij voeren jullie wet niet uit, wij trekken die door onze plee en hebben lak aan de rechtsstaat. Nederland anno 2010, vijf dagen voor de verkiezingen. [bron]
Dit is dus wat u te wachten staat als Nederland een linkse regering krijgt.
[ MARGINAAL weblog IN DE MARGE ] 
En onder een rechtse regering zullen de kosten van levensonderhoud de pan uit gaan reizen. De hond of de kat…..
Stem maar links Anton, want je denkt als een slachtoffer.
Het lijkt mij het handigste als je denkt als een realist.
Bizar, die gaat niet om praktische maar principiele bezwaren tegen het uitvoeren van een wet, die door de eerste en tweede kamer is vastgesteld. Gemeenten gaan dus op de stoel van de wetgevende macht zitten en overtreden daarmee de wet. Als ik in Utrecht zou wonen zou ik weigeren om gemeentebelastingen te betalen totdat het college bereid is om de wetten van het land uit te voeren. Van het OM is het helemaal schandalig. Ik ga alvast wat protestmails sturen naar tweede kamerleden
Dit had je nog tegoed van me:
Originally written for a conference of the Federal Reserve, Gary Gorton’s “The Panic of 2007” garnered enormous attention and is considered by many to be the most convincing take on the recent economic meltdown. Now, in Slapped by the Invisible Hand, Gorton builds upon this seminal work, explaining how the securitized-banking system, the nexus of financial markets and instruments unknown to most people, stands at the heart of the financial crisis.
Gorton shows that the Panic of 2007 was not so different from the Panics of 1907 or of 1893, except that, in 2007, most people had never heard of the markets that were involved, didn’t know how they worked, or what their purposes were. Terms like subprime mortgage, asset-backed commercial paper conduit, structured investment vehicle, credit derivative, securitization, or repo market were meaningless. In this superb volume, Gorton makes all of this crystal clear. He shows that the securitized banking system is, in fact, a real banking system, allowing institutional investors and firms to make enormous, short-term deposits. But as any banking system, it was vulnerable to a panic. Indeed the events starting in August 2007 can best be understood not as a retail panic involving individuals, but as a wholesale panic involving institutions, where large financial firms “ran” on other financial firms, making the system insolvent.
An authority on banking panics, Gorton is the ideal person to explain the financial calamity of 2007. Indeed, as the crisis unfolded, he was working inside an institution that played a central role in the collapse. Thus, this book presents the unparalleled and invaluable perspective of a top scholar who was also a key insider.
http://www.amazon.com/Slapped-Invisible-Hand-Panic-Survey/dp/0199734151/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=books&qid=1258991264&sr=8-1
Gorton zegt (net als Willem Buiter) dat de groei van het interbancaire lenen sparen lonender heeft gemaakt en lenen goedkoper en zo de welvaart vergroot heeft. Maar daar staat tegenover dat het interbancaire leensysteem kwetsbaarder werd voor speculatie en bubbels. Het is dus een afweging die je moet maken: meer controle op banken betekent meer stabiliteit en minder risico’s, maar ook minder welvaart op de lange termijn.