Soevereiniteit in de wachtkamer geplaatst

Wat zich wel opdringt is de kardinale vraag waarom we in het democratische westen inmiddels zover zijn afgedwaald, dat zowel de politiek als de publieke opinie verbolgen zijn als een Europese leider zijn volk wil raadplegen over zijn beleid, zelfs al is een deel van de Griekse en de Europese crisis door datzelfde volk ontstaan.

En hoe staat het eigenlijk met de soevereiniteit van een Europese staat, hoezeer deze ook verweven is met de Europese Unie, als zijn leider onder zo’n immense druk wordt geplaatst dat zijn handelingsvrijheid wegvalt? Naar van vele kanten verluidt is Papandreou in Cannes door de Europese leiders op een ongehoorde wijze door de mangel gehaald en werd daar de Griekse soevereiniteit de facto in de wachtkamer geplaatst.

De mantra van de westerse democratie heeft in ieder geval veel van zijn glans verloren. Het principe van démos en krateo kan niet worden afgewogen tegen een hoeveelheid geld, ook al betreft het honderden miljarden en zijn de Europese belangen nog zo groot. De harde opstelling van de EU in deze Griekse sage mag zelfs navrant worden genoemd en een bedenkelijke vertoning, zolang de democratische legitimatie van Brusselse besluiten nog steeds uiterst pover is.
[bron]

Jan van Groesen, voorzitter van de Stichting Media-Ombudsman Nederland, heeft gelijk inzake zijn opmerkingen rondom de ondergang van de democratie in de EU en rol de media. Zijn uitspraak over Ingrid Beugel is natuurlijk volkomen onjuist. Overigens vraag ik mij af waarom Jan van Groesen niet zo’n zelfde artikel schrijft over de casus Berlusconi, want daar was dit fenomeen nog veel sterker te zien.