Hart van Nederland, Saudi-Arabië style

Saudi-Arabië is een van de landen waar de sharia wordt gehanteerd. Onthoofding en afhakken van handen en voeten maakt er deel van uit. Dat weten we. Maar als je ziet hoe er daar over gesproken wordt, dan waan je je op een andere planeet. Dit is wat religie en indoctrinatie met een cultuur kan doen. Maar dit is ook de menselijke geest: uitermate flexibel en tot alles in staat…

Het onderstaande fragment lijkt een soort Hart van Nederland, maar dan Saudi-Arabië style (vanaf minuut 4):

CSR Chick promoveert met paranimfen in nikab

[h/t BieperT]

Antoinette Vlieger is dus gepromoveerd op misbruik van dienstmeisjes in Saoedi-Arabië en de Emiraten. Vlieger heeft hiertoe zeven maanden door het MO gereisd en de meisjes zelf gesproken. Evenals de uitzendbureaus die de meisjes tewerkstellen. Dat gaat ongeveer zo:

“Als u haar van het vliegveld haalt is ze uw slaaf, de komende twee jaar. Pakt u haar paspoort af en sluit haar op in uw huis, anders vertelt zij alle familiegeheimen aan de buren”

Als je het schokkende interview beluistert, waarin het onmenselijke lot dat deze dienstmeisjes staat te wachten in de racistische islamitische maatschappij van betreffende landen in het Midden Oosten wordt beschreven, vraag je je af waarom ze haar paranimfen in nikab laat optreden. Nee, als ze maar de sharia zouden toepassen dan zouden die meisjes beter af zijn, zo beweert Vlieger in een interview bij de VPRO. Zou het echt? Slavernij is in de sharia nl. legaal.

Vreemd trouwens dat het woord “misbruik” bij het Parool niet is terug te vinden.

Update: Antoinette zit ook op twitter.

Israel wordt een joods Iran?

De ultra-orthodoxe gemeenschap maakt zo’n tien procent uit van de Israëlische bevolking van in totaal 7,8 miljoen mensen. De verwachting is dat dat aantal nog fiks toeneemt; in dat milieu zijn de gezinnen gewoonlijk groot. Nu al gaat zo’n 25 procent van alle Israëlische kinderen naar ultra-orthodoxe scholen.

Na de cheder – de religieuze basisschool – volgt de yeshiva, de Joodse versie van de islamitische madrasa, de koranschool. Tweederde van de ultra-orthodoxe jongemannen in Israël – een half miljoen – doen daarna hun hele leven niets anders dan de Talmoed en de Thora bestuderen. Ze hebben geen dienstplicht en werken niet. Ze hebben hun eigen scholen, universiteiten, gerechtshoven en buslijnen. Hoewel ze bestaan bij de gratie van het liberale deel van de Israëlische bevolking, willen de ultra-orthodoxen niets met hun broodheren te maken hebben. Sterker nog: ze eisen dat die zich naar de regels van de ultra-religieuze minderheid gedragen en hebben onevenredig veel politieke invloed. Een niet-orthodox, laat staan seculier huwelijk is in Israël onmogelijk. Orthodoxie beheerst zelfs de dood van elke Israëli: alle begraafplaatsen in Israël zijn in handen van de ultra-orthodoxen. [bron]

De suggestieve uitspraken over de demografische ontwikkelingen in Israel deden me denken aan dit filmpje:

en dat filmpje bleek niet bepaald de waarheid te vertellen, zoals de BBC in de volgende video laat zien:

De uitspraken over de ontwikkeling in Israël zijn uitermate zorgwekkend. Maar zijn ze ook waar?

Gregorius Nekschot is dood, lang leve Gregorius Nekschot

Gregorius Nekschot stopt met het publiceren van zijn cartoons. De kosten zijn te hoog, de opbrengsten te laag, zo vertelt hij in het interview in de Volkskrant.

Nekschot werd een beetje wereldberoemd doordat hij werd gearresteerd door de gristengestapo van Hirsch Ballin, nadat er door de kaaskopmoslim Abdul Jabbar van de Ven tot een juridische razzia tegen hem was opgeroepen. Vervolgens duurde het 6000 jaar voordat het OM besloot om de zaak te seponeren. Lekker lang in onzekerheid laten verkeren en geen vrijspraak gunnen. Dat is de Nederlandse rechtspraak onder de gristenfundamentalisten van het CDA.

Nekschot werd in de Nederlandse blogosfeer enthousiast gepromoot door cartoonrecensent en toenmalig islamcriticus Peter Breedveld van weblog Frontaal Naakt. Breedveld publiceerde de cartoons van Nekschot en plaatste een interview met hem. Diezelfde Breedveld schreef zelfs een nawoord in de eerste bundel van Nekschot. Enkele citaten wil ik u niet onthouden:

Alle idioterie van de fundamentalistische islam, van besnijdenis tot hoofddoek, van de dubbele moraal tot de alles verzengende seksobsessie van de fundi’s, Nekschot neemt het allemaal op de hak, en haalt er zo de angel uit. […] Wij hebben ze inderdaad zelf gebaard, die militante, verongelijkte slagertjes van Allah. […]

Dus zijn moslims en de islam nogal eens het lijdend onderwerp van zijn satire, zoals met alles en iedereen in Nederland satire wordt bedreven. Dat is een goede traditie, die terugvoert tot Van den Vos Reynaerde en die we moeten koesteren, vooral nu, nu de islam wordt gegijzeld door een groep sadistische mongolen die een hotline met Allah
menen te hebben. […]

U hebt een belangrijk boek in handen. Nekschot is de enige cartoonist die ruim een jaar na Afshin Ellians oproep nog steeds grappen durft te maken over de islam en over moslims, zij het onder pseudoniem. Ik zie het boek als een belangrijk signaal: de uitgever laat zich zijn persvrijheid niet afnemen. Bovendien is het boek een medicijn tegen
de huidige sfeer van angst en tolerantie: wie om de islam lacht, leert die te relativeren. En wie leert relativeren wordt vanzelf tolerant.

In een interview op mijn website http://www.frontaalnaakt.nl zegt Gregorius: ‘De gulle lach is dodelijk voor types als Van de Ven. Als er gelachen kan worden, ben je niet meer bang.’ God heeft een gevoel voor humor, lieve mensen. Anders had hij Abdul Jabbar van de Ven niet gemaakt. En aangezien we naar Gods beeld en gelijkenis zijn geschapen, heeft
hij ook óns een gevoel voor humor gegeven. Het zou ondankbaar, wat zeg ik, zelfs blasfémisch zijn om er dan geen gebruik van te maken.

Het was een mooi nawoord van Peter Breedveld. Vond ik toen, vind ik nu. Het was voor iedereen duidelijk: Breedveld en Nekschot waren twee handen op een buik. Opvallend is echter om te zien wat Peter Breedveld er nu over zegt:

Aha, dus Breedveld publiceerde Nekschot slechts uit protest? Nekschot was dus niet meer dan een vaandel in Breedveld’s protestmars? Dat is Peter –draaikont– Breedveld ten voeten uit. De marginale journalist die zich graag tooit met andermans veren in hoop de aandacht op zichzelf te vestigen. Femke Halsema kan erover meepraten.

Enkele jaren geleden was Breedveld een van de grootste islamcritici en voorvechters van het Vrije Woord. Nu zou hij de Peter Breedveld van enkele jaren geleden als een gevaar voor Nederland omschrijven, zijn arrestatie toejuichen. Nu spuwt hij de voormalige dragers van het schild waarop hij zich liet paraderen vol in hun gezicht.

Overigens werd het eerste virtuele mes door Breedveld reeds in februari van dit jaar in de gecamoufleerde rug van Nekschot gestoken.

Nekschot houdt zich trouwens opvallend stil over de cartoonkwestie. Hij liet zich de steun van collega’s en andere vrijheidsminnaars maar wat graag aanleunen toen hij in de penarie zat, zelf zal hij z’n nek niet snel voor een ander uitsteken, zeker niet als het een andersdenkende betreft. Zo kennen we Nekschot, zo kennen we onze PVV’ers. […]

Peter is van mening van dat Gregorius Nekschot geen enkel gevaar liep, zeker niet van moslims. De moord op Theo van Gogh en de bedreigingen van iemand als Kurt Westergaard zijn voor Breedveld uitzonderingen, ja echt uitzonderingen, dat weet Peter heel zeker. Nee, de enige die echt bedreigd wordt is Peter Breedveld zelf. Niet dat hij aangifte doet, maar tjonge jonge jonge, zijn leven is een hel vanwege al die bedreigingen, zo laat hij iedere week via twitter en zijn weblog weten. En dat de schuldigen (PowNed, Geenstijl en de PVV) nog niet door tien agenten van hun bed zijn gelicht kan hij maar niet begrijpen. Misschien moet Peter nog eens zijn eigen nawoord in de bundel van Nekschot lezen?

De enige overeenkomst tussen Nekschot en Breedveld lijkt nog te zijn dat ze beiden teleurgesteld zijn over wat hun noeste werk financieel heeft opgeleverd. Breedveld’s journalistieke carrière is blijven steken in de donkere krochten van een marginaal universiteitsblaadje en de frustratie hierover vormt de rode draad in zijn werk van 2011. Gregorius Nekschot trekt nu de stekker eruit en pakt zijn leven weer op. Dat is zijn goed recht, hij heeft zijn bijdrage geleverd en het is niet onopgemerkt gebleven. Alles beter dan met een bedelbrief gaan vragen om een grijpstuiver van je lezertjes. Dat nooit. Dan nog liever een nekschot.

Gregorius, het ga je goed!

Religieus fascisme in Israel

Kijk en huiver. Zie hoe een “kleine” orthodoxe groep een maatschappij (lokaal) kan ontwrichten.

[bron]

Nadat de gemeente “verkeersborden” weghaalde die tot segregatie opriepen kwamen de orthodoxen in opstand:

Dozens of haredim riot, hurl stones as officers, municipal inspectors remove signs calling for women’s exclusion; some signs already put back up; municipality to install hundreds of security cameras [bron]

Let ook even op het citaat uit het parool:

Ultraorthodoxen maken zo’n 10 procent uit van de 7,7 miljoen bewoners van Israël. Maar hun erg hoge geboortecijfers en patronen van electorale blokvorming zorgden er wel voor dat ze grote politieke invloed kregen.[bron]

Als je hier zo’n uitspraak over moslims zou maken zou je voor racisme worden aangeklaagd.

Episch: Maarten van Rossem buigt voor Dion Graus

Weet u het nog? Het zelfbenoemde geweten van links Nederland, Maarten van Rossem, die voortdurend spuugt op zogenaamde fact free politics van rechts, en dan met name van de PVV zoals u zult begrijpen. Deze man lachte in DWDD Graus uit vanwege zijn optreden tijdens de verhoren van de commisie de Wit:

‘Na tweeënhalf jaar studie is Graus er niet achter dat ABN Amro reeds genationaliseerd is.’ En zelfs: ‘Hier zien we fact free politics in volle glorie.’

Iedereen die de zaak een beetje had gevolgd wist beter: de NOS had met opzet de beelden zodanig verknipt dat Graus er als een ontwetende sukkel uitkwam. Naema Tahir veroordeelde dit gedrag van de NOS zeer scherp in een column in Buitenhof. Kustaw Bessems kwam daar gisteren met een column overheen:

De werkwijze typeert Van Rossem: demagogie, overtuigend gebracht als onderkoelde analyse. En hij kiest met de malle Graus de zwakste tegenstander, is niet bang om te trappen tegen iemand die al ligt. Onaardig, maar ook electoraal interessant. […] Maar als linkse politici een echte, eigen populist willen, zetten ze hem op kop. ‘Maarten’ is de perfecte PvdA-Pim, de ideale linkse Geert.

De totale déconfiture van Maarten van Rossem dus.

En Maarten van Rossem schijnt dat nu ook te begrijpen. En dus buigt hij voor Graus. Episch. Take it like a man van Rossem!

‘Wij zijn toch de iconen van de club’

Willy en René van de Kerkhof zijn het bijna altijd met elkaar eens, maar niet altijd. Over de bestuurlijke crisis bij Ajax zegt Willy bijvoorbeeld: ‘Ik vind het ongepast wat daar gebeurt.’ René haalt zijn schouders op: ‘Laat ze het maar lekker uitzoeken in Amsterdam, ik vind het prima.’ Over een oplossing zijn de gebroeders het wel eens: ‘Wij kiezen voor de lijn Cruijff. Als voetballer al zei hij dingen die we niet snapten’, zegt Willy. ‘Maar later bleek Johan dan toch gelijk te hebben.’ [bron]

Fragment uit een meer dan hilarisch interview met Rene en Willy van de Kerkhof.