Gregorius Nekschot stopt met het publiceren van zijn cartoons. De kosten zijn te hoog, de opbrengsten te laag, zo vertelt hij in het interview in de Volkskrant.
Nekschot werd een beetje wereldberoemd doordat hij werd gearresteerd door de gristengestapo van Hirsch Ballin, nadat er door de kaaskopmoslim Abdul Jabbar van de Ven tot een juridische razzia tegen hem was opgeroepen. Vervolgens duurde het 6000 jaar voordat het OM besloot om de zaak te seponeren. Lekker lang in onzekerheid laten verkeren en geen vrijspraak gunnen. Dat is de Nederlandse rechtspraak onder de gristenfundamentalisten van het CDA.
Nekschot werd in de Nederlandse blogosfeer enthousiast gepromoot door cartoonrecensent en toenmalig islamcriticus Peter Breedveld van weblog Frontaal Naakt. Breedveld publiceerde de cartoons van Nekschot en plaatste een interview met hem. Diezelfde Breedveld schreef zelfs een nawoord in de eerste bundel van Nekschot. Enkele citaten wil ik u niet onthouden:
Alle idioterie van de fundamentalistische islam, van besnijdenis tot hoofddoek, van de dubbele moraal tot de alles verzengende seksobsessie van de fundi’s, Nekschot neemt het allemaal op de hak, en haalt er zo de angel uit. […] Wij hebben ze inderdaad zelf gebaard, die militante, verongelijkte slagertjes van Allah. […]
Dus zijn moslims en de islam nogal eens het lijdend onderwerp van zijn satire, zoals met alles en iedereen in Nederland satire wordt bedreven. Dat is een goede traditie, die terugvoert tot Van den Vos Reynaerde en die we moeten koesteren, vooral nu, nu de islam wordt gegijzeld door een groep sadistische mongolen die een hotline met Allah
menen te hebben. […]
U hebt een belangrijk boek in handen. Nekschot is de enige cartoonist die ruim een jaar na Afshin Ellians oproep nog steeds grappen durft te maken over de islam en over moslims, zij het onder pseudoniem. Ik zie het boek als een belangrijk signaal: de uitgever laat zich zijn persvrijheid niet afnemen. Bovendien is het boek een medicijn tegen
de huidige sfeer van angst en tolerantie: wie om de islam lacht, leert die te relativeren. En wie leert relativeren wordt vanzelf tolerant.
In een interview op mijn website http://www.frontaalnaakt.nl zegt Gregorius: ‘De gulle lach is dodelijk voor types als Van de Ven. Als er gelachen kan worden, ben je niet meer bang.’ God heeft een gevoel voor humor, lieve mensen. Anders had hij Abdul Jabbar van de Ven niet gemaakt. En aangezien we naar Gods beeld en gelijkenis zijn geschapen, heeft
hij ook óns een gevoel voor humor gegeven. Het zou ondankbaar, wat zeg ik, zelfs blasfémisch zijn om er dan geen gebruik van te maken.
Het was een mooi nawoord van Peter Breedveld. Vond ik toen, vind ik nu. Het was voor iedereen duidelijk: Breedveld en Nekschot waren twee handen op een buik. Opvallend is echter om te zien wat Peter Breedveld er nu over zegt:

Aha, dus Breedveld publiceerde Nekschot slechts uit protest? Nekschot was dus niet meer dan een vaandel in Breedveld’s protestmars? Dat is Peter –draaikont– Breedveld ten voeten uit. De marginale journalist die zich graag tooit met andermans veren in hoop de aandacht op zichzelf te vestigen. Femke Halsema kan erover meepraten.
Enkele jaren geleden was Breedveld een van de grootste islamcritici en voorvechters van het Vrije Woord. Nu zou hij de Peter Breedveld van enkele jaren geleden als een gevaar voor Nederland omschrijven, zijn arrestatie toejuichen. Nu spuwt hij de voormalige dragers van het schild waarop hij zich liet paraderen vol in hun gezicht.
Overigens werd het eerste virtuele mes door Breedveld reeds in februari van dit jaar in de gecamoufleerde rug van Nekschot gestoken.
Nekschot houdt zich trouwens opvallend stil over de cartoonkwestie. Hij liet zich de steun van collega’s en andere vrijheidsminnaars maar wat graag aanleunen toen hij in de penarie zat, zelf zal hij z’n nek niet snel voor een ander uitsteken, zeker niet als het een andersdenkende betreft. Zo kennen we Nekschot, zo kennen we onze PVV’ers. […]
Peter is van mening van dat Gregorius Nekschot geen enkel gevaar liep, zeker niet van moslims. De moord op Theo van Gogh en de bedreigingen van iemand als Kurt Westergaard zijn voor Breedveld uitzonderingen, ja echt uitzonderingen, dat weet Peter heel zeker. Nee, de enige die echt bedreigd wordt is Peter Breedveld zelf. Niet dat hij aangifte doet, maar tjonge jonge jonge, zijn leven is een hel vanwege al die bedreigingen, zo laat hij iedere week via twitter en zijn weblog weten. En dat de schuldigen (PowNed, Geenstijl en de PVV) nog niet door tien agenten van hun bed zijn gelicht kan hij maar niet begrijpen. Misschien moet Peter nog eens zijn eigen nawoord in de bundel van Nekschot lezen?
De enige overeenkomst tussen Nekschot en Breedveld lijkt nog te zijn dat ze beiden teleurgesteld zijn over wat hun noeste werk financieel heeft opgeleverd. Breedveld’s journalistieke carrière is blijven steken in de donkere krochten van een marginaal universiteitsblaadje en de frustratie hierover vormt de rode draad in zijn werk van 2011. Gregorius Nekschot trekt nu de stekker eruit en pakt zijn leven weer op. Dat is zijn goed recht, hij heeft zijn bijdrage geleverd en het is niet onopgemerkt gebleven. Alles beter dan met een bedelbrief gaan vragen om een grijpstuiver van je lezertjes. Dat nooit. Dan nog liever een nekschot.
Gregorius, het ga je goed!
Vind ik leuk:
Vind-ik-leuk Laden...