Maandelijks archief: maart 2012

De ideologische dimensie van de media-economen

Posted on by
Beantwoorden

In een wetenschap waar onzekerheid troef is, speelt de discussie zich het liefst af in ideologische sferen. De marktideologen roepen iets over het zalvende effect van marktwerking waarna de plannenmakers oreren over het gevaar van ‘kapot bezuinigen’. Maar beiden doen hun uiterste best om de ideologische dimensie van hun discussie te verhullen voor de leek. Daarom wordt het debat in technische termen gevoerd, die een schijn van deskundigheid opwerpen. […]

Het politieke debat wordt gegijzeld door economische waarzeggers. Economie gaat niet langer over hoe we samen de taart verdelen, maar is een technische zaak voor zelfbenoemde deskundigen geworden. Hun dikbetaalde ‘expertise’ zit tjokvol politieke keuzen die weinig met de wetenschap van doen hebben.  […]

Het CPB deed 37 voorspellingen in de afgelopen dertig jaar, waarvan drie correct. […]

Het resultaat is maatschappelijk onbehagen. Dat is geen populistische afkeer van alles wat naar deskundigheid riekt, want voor deskundigheid is een wetenschappelijke consensus nodig. Daar doen economen niet aan. Maar in plaats van dat deze onzekerheid hen tot bescheidenheid noopt, wordt er politiek mee bedreven. [bron]

Rutger Bregman

Pensioenstelsel technisch en maatschappelijk failliet

Posted on by
3

Een pensioen van 70 procent van uw gemiddelde salaris? Tenzij u bijna 65 bent, hoeft u er niet meer op te rekenen. Met 50 procent mag u al blij zijn, 35 procent is realistischer. Hoe jonger u bent, hoe groter het probleem. En hoe meer de betrokken doen om u in het ongewisse te laten. Niet voor niets schreef Fieke van der Lecq, hoogleraar pensioenmarkten, al in 2006 dat “grotere transparantie grote gevolgen kan hebben voor de houdbaarheid van het stelsel.” Want de solidariteit in het pensioensysteem, zegt zij, “bestaat bij de gratie van onwetendheid.”

Maar waarom onwetend blijven? De tien grootste pensioenleugens op een rij. [bron]

Het gevaar van de vermeende boosheid

Posted on by
2

Om het gevaar van de vermeende boosheid tastbaar te maken, haalt senator Schaap de extreem-rechtse massamoordenaar Breivik aan. Maar dat is een Noor! Voor Nederland komt Schaap niet verder dan de moord op Fortuyn (door een linkse activist) en Van Gogh (door een djihadist). Maar die enige twee slachtoffers van het boze decennium worden juist door de senator tot het kamp der boze burgers gerekend.

Nu ben ik de draad helemaal kwijt. [bron]

Ephimenco

Bas Heijne: Racistische reaguurders dreven Anil Ramdas tot zelfmoord

Posted on by
7

Het is die nieuwe orde waarin de politicus Cohen ten onder ging. Ik vermoed dat voor de onlangs overleden Anil Ramdas hetzelfde gold. Waar hij, denk ik, niet tegen kon, was niet zozeer dat zijn opponenten in het integratiedebat er een andere mening op nahielden, maar dat ze een heel ander spel leken te spelen. Dat was het spel waarin een man als Breitbart zich juist zo bedreven toonde – prikken, honen, half serieus, maar vooral hyperbolisch.

Ramdas nam die handschoen op; hij ging terugschelden tegen mensen die het woord intellectueel alleen gebruiken in combinatie met quasi-. Met als resultaat dat hij in een naargeestige maalstroom van beledigingen terechtkwam – veel reacties onder zijn columns op de site van het Vlaams-Nederlandse culturele instituut De Buren waren onbeschaamd racistisch. Het is een strijd die je niet kunt winnen – omdat voor je tegenstanders de strijd zélf het genot is. [bron]

(meer)

Fittie tussen ontslagen Ruben L Oppenheimer en LD

Posted on by
2

Bij iedere krant wordt wel eens een tekening afgekeurd. Is bedrijfsrisico als je opiniërend cartoonist bent die de grenzen opzoekt. Dat accepteer je. Maar de frequente waarmee dit bij de Limburger gebeurde en het gebrek aan professioneel respect dat uit de daaruit volgende communicatie bleek, maak ik nergens anders – noch in Nederland, noch in Vlaanderen waar ik ook al jaren veelvuldig publiceer, mee. Steeds vaker werd werk van mij afgekeurd, vooral wanneer het ging om (misbruik in) de katholieke kerk “Ik moest de kerk maar in het midden laten” schreef Paulissen mij een keer in een e-mail n.a.v. alweer een afgekeurde tekening. Mijn cartoons moesten ook maar wat minder over Wilders gaan, vertelde hij me tijdens een lunch. […] Tevens kon ik mij steeds minder goed vinden in de toon waarop over de lezers van de krant werd gesproken. Als zouden de lezers te dom zijn om mijn tekeningen die vaak gekenmerkt worden door niet meteen voor de hand liggende associaties of meerdere lagen die enig doordenken vereist te begrijpen. […]  “Mensen opvoeden doe je maar bij de NRC.” Vertelde Paulissen me een keer aan de telefoon. Die opmerking zegt eigenlijk alles. [bron]