State of the EUnion 2012 gelijktijdig met Nederlandse verkiezingen

Dit zei Barroso tijdens de State of the EUnion in 2011. De speech is een sterk staaltje nEUwspeak. Maar belangrijker nog: het is een speech van iemand die denkt de Minister President van een land te zijn, en schijnbaar van het subsidiariteitsbeginsel nog nooit heeft gehoord:

Er kan in Griekenland nog 15 miljard euro worden besteed uit de structuurfondsen. Hiermee zal met name een dringend noodzakelijk programma worden opgezet voor technische bijstand aan de Griekse overheid.

Er wordt al gewerkt aan een garantieprogramma van 500 miljoen euro voor leningen van de Europese Investeringsbank aan het Griekse midden- en kleinbedrijf.

De Commissie overweegt ook een breder garantiemechanisme op te zetten, waardoor banken weer gemakkelijker geld zullen steken in de reële economie. […]

Het was een illusie om te denken dat een gemeenschappelijke munt en een eengemaakte markt konden samengaan met een nationale aanpak van het economisch en begrotingsbeleid. Laat ons niet de nieuwe illusie koesteren dat een gemeenschappelijke munt en een eengemaakte markt kunnen samengaan met een intergouvernementele aanpak. […]

Als de eurozone voorzien is van alle noodzakelijke instrumenten om integratie en discipline te garanderen, dan is de uitgifte van gezamenlijke leningen een natuurlijke en voor iedereen voordelige stap. […]

Lidstaten hebben vanzelfsprekend het recht om het niet eens te zijn met wat wordt besloten. Dat is een kwestie van nationale soevereiniteit. Lidstaten hebben echter niet het recht om anderen te blokkeren, want die hebben immers ook hun nationale soevereiniteit en als zij vooruit willen gaan, dan moeten zij dat kunnen doen. […]

Stabiliteit en verantwoordelijkheid alleen zijn niet genoeg. We hebben stabiliteit nodig, maar ook groei. We hebben verantwoordelijkheid nodig, maar ook solidariteit. […]

Ten eerste moet iedereen die ruimte heeft op de begroting, daar gebruik van maken – maar op een duurzame manier. […]

En groei zal in de toekomst in steeds sterkere mate worden bepaald door het gebruik van informatietechnologie. We hebben een digitale eengemaakte markt nodig,

die iedere Europese burger ongeveer 1 500 euro per jaar oplevert – doordat de mogelijkheden van elektronische handel worden benut en er bijvoorbeeld een einde wordt gemaakt aan de hoge roamingtarieven voor mobiele telefonie. 10% meer breedband zou jaarlijks 1 tot 1,5% extra groei opleveren. […]

We weten allemaal dat deze veranderingen noodzakelijk zijn om onze sociale markteconomie te hervormen en ons sociale model te behouden. Maar we moeten beslist vasthouden aan onze waarden: een eerlijke, solidaire maatschappij waar niemand wordt uitgesloten. […]

We moeten nu eerst ook maatregelen nemen om de 80 miljoen Europeanen die op de rand van de armoede staan, te hulp te komen. Dat betekent dat de Raad eindelijk ons voorstel om het EU programma voor het verstrekken van voedselhulp aan de meest behoeftigen in stand te houden, moet goedkeuren. […]

De Arabische lente is, naar ik hoop, ook de weg die uitzicht biedt op vrede voor het hele Midden-Oosten en op een Palestijnse staat die in vrede leeft met Israël, zoals Europa dat wenst. […]

Maar ook onze buurlanden in het oosten verdienen onze volle aandacht. Vrijdag neem ik deel aan de top van het Oostelijk Partnerschap in Warschau. Mijn streven is een sterkere politieke associatie en meer economische integratie tussen ons en onze partners in die regio. […]

Het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid kan slechts geloofwaardig zijn met een gemeenschappelijke veiligheids- en defensietak. Alleen dan kan Europa in de wereld echt meetellen. De tijd is voorbij dat sommigen zich konden verzetten tegen een Europese defensiemacht, omdat die het Atlantische bondgenootschap zou kunnen verzwakken. […]

Zoals ik al heb gezegd, ligt aan de basis van de crisis die wij nu doormaken een politiek probleem. Wat nu op de proef wordt gesteld, is onze bereidheid om samen te leven. […]

De realiteit is nu dat intergouvernementele samenwerking niet voldoende is om Europa uit de crisis te halen en een toekomst te bieden. Het is zelfs zo dat een zekere intergouvernementele neiging kan leiden tot hernationalisatie en versnippering. Dat intergouvernementalisme kan de ondergang betekenen van het verenigde Europa dat wij wensen. […]

We mogen niet vergeten dat de besluiten die we nu nemen of niet nemen, bepalend zijn voor onze toekomst. Wat ik wil zeggen, is dat ik me gekwetst voel als sommigen in andere delen van de wereld ons Europeanen proberen te vertellen, met een zeker paternalisme, wat wij moeten doen.

U raadt nooit wanneer Barroso zijn volgende State of the EUnion geeft? Inderdaad, op 12 september 2012, de dag van de Nederlandse verkiezingen.