Joop den Uyl in vizier Heineken ontvoerders

Tegen de politie wilde ik het wel opnemen, maar niet tegen de politiek en haar geheime diensten. Om die reden viel ook Joop den Uyl, de politiek leider van de Partij van de Arbeid en oud-premier, in onze besprekingen al snel af. In eerste instantie hadden we hem wel even op het oog gehad. Dit kwam omdat we hem nogal eens tegen het lijf liepen. Frans Meijer bezat in die jaren een pand op de Nicolaas Witsenstraat en tot onze verbazing zagen we daar Den Uyl in zijn eentje wel eens over straat wandelen. Later hoorden we dat het partijbureau of iets dergelijks van de PvdA ook in de straat zat en dat hij daar nogal eens moest wezen. Het was een kleinigheid om hem te pakken, want hij werd totaal niet bewaakt. We hebben het er toen even over gehad, maar mede om reden van de politieke aspecten uiteindelijk niet doorgezet. Verder was het ook onduidelijk van wie we het losgeld moesten eisen. Zelf had hij het niet, dus zouden we waarschijnlijk bij de partij moeten aankloppen, maar we vroegen ons af of die wel enige tientallen miljoenen op de plank had liggen. Bovendien, zo had ik gegrapt, was er nog een gerede kans dat ze zouden zeggen: ‘Houd ’m maar…!’

Fragment uit het boek “De ontvoering van Alfred Heineken” van Peter R de Vries.