Fuck you too, Lance.

Lang geleden, in een van mijn laatste koersen die ik fietste, kwam jij het startschot geven. Een miljoen dollar toucheerde je om één keer pang te doen, maar dat was niet genoeg om op tijd te komen. Je liet het peloton op je wachten, in de stromende regen.

Een halfuur te laat kwam je aankakken. Iedereen had het stervenskoud, maar je leek geen haast te hebben. Ik vroeg of je misschien even de trekker over wilde halen zodat we eindelijk op weg konden. “Fuck you“, zei je. Uit respect zei ik niets terug. Dat respect was misplaatst, begrijp ik nu.

Dus deze heb je nog van me tegoed:

Fuck you too, Lance. [bron]

Thijs Zonneveld.