Shakespeare Business Model

De kunstenaar draagt de verantwoordelijkheid zijn werk over te brengen aan een publiek. Als je een punt wilt maken met kunst, maak dat punt dan ook. Bouw lagen in je werk die én de elite bevecht én het volk vermaakt. Ik noem het: het Shakespeare Business Model. Iets voor het volk, en iets voor de elite. Kunst is voor de kunstenaar en voor de toeschouwer. De toeschouwer is blijkbaar niet meer het volk als geheel. Het theater doet daar ook zijn best niet meer voor, en daarmee heeft ze het beroep op algemene middelen zelf afgewezen. [bron]

Wim Amels, zakelijk directeur van het Nuit Blanche Festival Amsterdam en oprichter teach2fish.

Eurofiel avant la lettre

Do not think that, as we bring about a certain order in Europe, we do it to harm individual nations. The freedom of individual countries must be brought in harmony with the conditions of the present and with simple questions of practicality. Just as a member of a family does not have the right to disturb everyone else’s peace, an individual nation does not have the right to resist the larger order.

Maar wie zei dit? Het was J.G. En wat hij zei over Europa en de natiestaat was in essentie niet veel anders dan wat de eurofielen nu zeggen. Lees de hele speech. Het is anders verwoordt, een andere stijl, maar de overeenkomsten zijn opmerkelijk.

Hans van Baalen laat een scheet

Het tweede wat Van Baalen naar voren brengt, is dat het verschil tussen VVD en D66 niet groot is. In Europa zitten de partijen in dezelfde liberale fractie. „Over negen van de tien dingen denken wij hetzelfde. Maar dat zeggen we natuurlijk niet in de campagne!”

Over de vraag hoe de VVD-delegatie van 3 personen invloed uitoefent in de liberale fractie van 85 personen, zegt Van Baalen: „Dat gaat via de krochten van de besluitvorming. Wie niet sterk is, moet slim zijn.”

Als voorbeeld noemt hij de manier waarop de Belg Verhofstadt fractievoorzitter van de Europese liberale fractie werd: „Hij is een federalist. Wij zijn dat niet. De Duitsers onderwierpen hem aan een kruisverhoor in Berlijn. Ik zei: We gaan eten. Ik heb als eis gesteld dat ik de beste woordvoerderschappen wilde hebben voor de Nederlandse liberalen: buitenlandse zaken en uitbreiding van de Unie voor mezelf en energie, industrie, transport, burgerrechten, interne markt en milieu voor de anderen. Verhofstadt heeft alle wensen ingewilligd.” [bron]

Aldus Hans van Baalen, Europarlementariër voor de VVD. In het verleden gewogen en te licht bevonden voor een carrière in de Nederlandse politiek.

Bescherm het kind tegen de antroposofen

Te Giffel zucht. Ze weet dat je aan de mazelen kunt overlijden, maar: “Die kans is zo klein. Ik denk dat dat enorm overdreven wordt. Bangmakerij!” Voorzichtig: “Weet je, ik vraag me af of de kinderen die daaraan zijn overleden, niet toch al wat zwak waren. Het is uiteindelijk toch survival of the fittest.”

Zou ze er ook zo over denken wanneer dit over haar eigen kinderen ging? “Toen Thomas vier was, dacht ik dat hij dood zou gaan. Hij kreeg vreselijke koortsstuipen. ‘Die zijn we kwijt’, dacht ik. Ruim anderhalve week is hij ontzettend ziek geweest. Maar ik heb hem gewoon verzorgd, hier thuis. En gelukkig heeft hij het gered, hij bleek dus sterk genoeg.” [bron]

Dit zegt dus Yolande te Giffel (53), die zichzelf een antroposofe noemt.

De antroposofische arts gaat ervan uit dat de mens uit vier lagen bestaat. Het fysieke lichaam, het levenslichaam, de ziel en de geestelijke kern [wiki]

Antroposoof is een andere term voor halve gare pseudofilosofische kwatschofiel.

“Laat ik een ding vooropstellen: ik ben geen arts. Maar…”, ze geeft een tikje op een turkooizen kaft, “ik lees veel.” […] Als je dat doet, zul je zien dat er ook nadelige gevolgen aan vaccinatie zijn verbonden, stelt ze. “Thomas heeft als baby wel een DTP-vaccinatie gehad, onder andere tegen polio. Daarna begon hij met huilen. Deed hij ervoor nooit, dus dat was wel erg toevallig. Ook werd hij opeens verkouden.” […] “Uit de voedingsstoffen die je binnenkrijgt, ontstaan zuren. Wanneer je daar te veel van binnenkrijgt, ontwikkelen zich ziektes.” Ze kijkt op. “Kanker bijvoorbeeld.”

U mag dit soort mensen plaatsen in het hoekje van de rauweters.

Ze was jarenlang Assistent Administrateur en is tegenwoordig eigenaar van Atelier de Viltbloem wat zoveel betekent als: ze is werkloos (een webshop is geen carrière he!).

Vorig jaar gaf ze na een burn-out haar baan op als financieel adviseur bij het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam. Sindsdien heeft ze zich gestort op het vilten van kleurige tassen, sjaals en omslagdoeken.