Voor de crisis voedden de stijgende huizenprijzen een onhoudbare consumptie. Sinds midden jaren negentig verzilverden huishoudens jaarlijks zo’n 10 tot 20 miljard euro van de overwaarde op hun huis. Dat is bijna de hele economische groei in die jaren. Nederland nam letterlijk een hypotheek op de toekomst. De onvermijdelijke correctie kan niet pijnloos zijn. Het is ook niet een kwestie van enkel ‘nu even minder’. Structurele aanpassingen zijn nodig. Wie zijn brood verdiende met de excessen van gisteren moet nieuwe manieren vinden om van waarde te zijn voor de samenleving. [bron]